Заборавноста ме ужаснува.
Заборавноста ме
обеспокојува.
Но заборавноста е мојата
облека.
Се вртам изгубено наоколу
Пред конечното предавање
И само што сум истрпнала
Само што сум кренала раце –
Како река понорница навираат
Сеќавања од секаде
И ме доведуваат во ред
Ме клаваат на трон, ми се
Закитува главата со трнов
венец.
Македонка Маџирова
