Старецот Порфириј вели: „Животот без Христос не е живот, туку смрт. Ако не го гледате Христа во сите ваши дела и мисли, вие сте без Христа. “Истиот старец додава:„ Христос е нашиот пријател, нашиот брат, Тој е она што е добро и прекрасно. Христос нема мрак, нема меланхолија, нема внатрешна промена. Човекот, пак, страда од разни мисли и состојби, кои од време на време го угнетуваат и го трауматизираат. Христос – тоа е Радост, тоа е ,живот, тоа е Светлина, вистинската Светлина, која се радува, го штити човекот, му
дава сила да види се и секого, да ги сака сите и да сака сите да бидат со него.
За човек кој, поради многуте обврски, заборава на Христа, старецот Амфилохиј од о. Патмос рекол: „Многу пати Христос доаѓа кај тебе и тропа на твојата врата. Го поканувате да седне во дневната соба на вашата душа, но вие впиени во секојдневните работи и обврски заборавате на Големиот гостин. Тој чека да се појавиш, тој чека – и кога ќе задоцниш многу, тој станува и си заминува. А во некои други ситуации сте толку зафатени што дури не му отварате врата,а Му одговарате од прозорецот.
Говорејќи за Божјата љубов кон човекот, старецот Антим, новопрославениот светец од о. Хиос вели: „Бог не ги одделува праведните од грешниците и не ги споредува злите со добрите. Ако пчелата најде плод во еден куп ѓубриво, не се срами од нечистотијата и ќе лета да го земе плодот за да направи мед.
Така е и Бог. Тој не гледа каде е човекот – во грев или во доблест, во добро или во зло. За да му помогне на човекот, Бог го гледа само оној момент во кој човекот се приближува до Него.
